A illa dos cons

O Con de Tres Pes, en perfecto equilibrio

Cons e penas teñen nome propio na illa. A situación das pedras debeu ser noutro tempo un importante referente xeográfico para orientarse e sinalar lugares, de xeito que a nosa microtoponimia recolle moitas mostras destes nomes, aínda que nalgúns casos xa non exista o con que deu lugar á denominación. Estes son algúns dos nomes que fan referencia ás pedras:

Con de Navío
Con de Tres Pés
Con do Forno
Con do Sol
Con do Moucho
Con Retellado
As Laxes
Laxe do Pan
As Penas
Pedracerrada
Pedrouzos

As imaxes do camiño que vai á Praia do Peixe non precisan comentarios

A desfeita -oficial- de Gradín

Os veciños da Illa de Arousa lideran nos últimos anos as estatísticas de reciclaxe en Galicia. A maioría dos fogares teñen interiorizado o hábito de separar o plástico e o vidro do lixo. Ademais, o Concello foi pioneiro no ano 1999 ao introducir a compostaxe –no marco do programa Life da UE– para tratar os residuos orgánicos domésticos e convertelos en abono. Con estes precedentes, non se entende o que está pasando na zona de Gradín.

¿Como é posible que os residuos urbanos do Concello se guinden e se queimen nunha praia?. A liña de costa comprendida entre Gradín e a Praia do Peixe está a sufrir unha desfeita ambiental irreparable, e para canto máis, con impunidade: vertidos das depuradoras próximas, movementos de terra, vertedoiros de lixo incontrolados e “controlados”... e por se fora pouco, está proxectada na zona a construción dun parque industrial, de dubidosa contribución económica ao desenvolvemento da vila. ¿Que mellor investimento para o futuro que a conservación da paisaxe?

Eis onde se "tratan" os residuos urbanos da Illa de Arousa

Gradín amosa un preocupante deterioro nos últimos anos

Análise: Os resultados electorais (II)

O PSOE recunca na alcaldía
A candidatura do PSdG-PSOE, encabezada polo actual alcalde, José Manuel Vázquez, acadou a maioría absoluta ao conseguir 6 dos once concelleiros. Os socialistas controlarán a alcaldía por terceira lexislatura consecutiva e logran mellorar os resultados das eleccións municipais de 1999 e de 2003, nas que obtiveron 5 concelleiros, aínda que en número de votos o incremento é so de 87 papeletas. O descontento veciñal pola política urbanística non desgastou o partido tradicionalmente máis votado.

O PP sobe en votos, pero non en concelleiros
O Partido Popular da Illa revalida os catro concelleiros que xa acadara nas municipais anteriores. Aínda que é a forza que máis sobe, ao lograr 180 votos máis que nos comicios de 2003, este incremento non foi de abondo para lograr ese quinto concelleiro que lle roubaría a maioría absoluta aos socialistas. O PP desenvolveu unha intensa campaña electoral na que se implicou directamente o presidente da Deputación de Pontevedra, Louzán.

O BNG recupera electorado
Aínda que mantén un único concelleiro, o Bloque Nacionalista Galego é, despois dos populares, a forza política que máis medrou nestas municipais, ao pasar de 274 votos en 2003, aos 437 actuais. O cabeza de lista, Carlos Otero, case logrou dobrar o apoio do electorado na primeira vez que concorre ás municipais. Porén, o seu partido deixa de ser “chave” no concello arousán. Os mellores resultados desta forza foron en 1999, cando acadou 469 votos.

Análise: Os resultados electorais (I)

Masiva participación
Nas tres convocatorias de eleccións municipais que transcorreron desde que se constituíu o Concello da Illa, o electorado acudiu masivamente a votar. Se en anteriores comicios se rexistrou un alto índice de participación (o 85,2% en 2003, e o 83,3% en 1999), nesta cita electoral acudiron ás urnas o 86,07% dos votantes. O censo está composto de 3.998 persoas.

Menos partidos
Esquerda Unida non presentou candidatura nestas eleccións municipais (122 votos en 1999 e 72 en 2003), nin tampouco Independentes da Illa, que deu a sorpresa nos comicios de 2003 ao lograr un concelleiro a primeira vez que concorría á alcaldía. É posible que a lei D’Hont, que prexudica os partidos menos votados, desanime á presentación de novas candidaturas.

¿Quen será o próximo alcalde?

Escudo oficial do Concello da Illa

Este ano non presentaron listaxes nin Esquerda Unida nin os Independentes. Estas son as tres únicas candidaturas que concorren ás próximas eleccións municipais:

BNG: 1. Carlos Miguel Otero Chaves, 2. Tomás Cores Dios, 3. Antonio Millán Torrado, 4. María Fátima Prieto Allo, 5. Marta Fontenla Torres, 6. Adelino Santamaría Iglesias, 7. María Luisa Rial Guillán, 8. Julián Dios Dacosta, 9. Evaristo Bouzón Silva, 10. Xoan Carlos Piñeiro Insua, 11. José Andrés González Pena.
Suplentes: 1. Maruxa do Carme Núñez Outeda, 2. Virginia Otero Piñeiro, 3. Víctor Otero Outeda.
...............
PP: 1. Juan José González Vázquez, 2. Zoila Paz Dacosta, 3. Ramón Ferro Dios, 4. Diana Rios Dios, 5. Carlos Alberto Pouso Otero, 6. Caterina Otero Núñez, 7. Daniel Pouso Dios, 8. Juana María Suárez Paz, 9. Santiago Otero Blanco, 10. Rosa Ana Viñas García, 11. Jose Antonio Mouro García.
Suplentes: 1. María Esther Otero Nieto, 2. Alberto Paz Nine, 3. Ana Belén Rial Nieto, 4. Francisco Martín Santiago Fernández, 5. María Asunción Rial Rodríguez, 6. Didier Eric Dios Torres.

...............

PSOE: 1. José Manuel Vázquez Vázquez, 2. Juan Luciano Otero Besada, 3. María Dolores Folgar Vilas, 4. Fátima Rivas González, 5. Juliana Dios Barreiro, 6. Juan Isidro García García, 7. Alfredo Otero Lojo, 8. María Carmen Dios Castro, 9. Pablo Lojo Rial, 10. Esperanza Rita Gómez Dios, 11. Pascua Asunción Suárez Otero.
Suplentes: 1. Manuel García Poza, 2. José Francisco Oubiña García, 3. Lucinda Diz Besada, 4. Ramón Suárez Prado.

Comeza a tempada de regatas de dornas a vela

Calendario das regatas de dornas a vela que se celebrarán na ría de Arousa nos vindeiros meses

Xuño

Día 9
III Trofeo Fasquía, na Illa de Arousa, organizada pola Asoc. Fasquía.
Día 16
Regata da Area Seba, no Grove, organizada pola A.D. Meca.
Día 30
XXIII Volta á Illa de Arousa, organizada pola A.C. Dorna. Unha das regatas máis longas no seu percorrido.

Xullo

Día 14
Regata dos faros, no Grove, organizada pola A.D. Meca. Abarca tres faros no noroeste da ría.
Día 21
Regata da dorna, en Ribeira, organizada por Lajareu por Barlovento.

Agosto

Día 4
Regata do Bao, na Illa de Arousa, organizada pola A.C. Dorna. A saída efectúase desde terra, co pau na man e a vela sen montar.
Día 18
VIII Regata do Albariño, en Cambados, organizada pola C.M. Salnés. Faise ao mediodía e adoita quedar en calmada.
Día 25
Regata Calmoseira, entre Cambados e a Illa. A máis nova en chegar ao calendario, organizada pola asociación Calmoseira, que está a traballar na recuperación do galeón “Avelino e Manuel”.

O libro máis agardado

Á fin podemos ver editado o libro sobre a historia da Illa que prepararon o historiador Vila Fariña, gran coñecedor dos aconteceres do pasado da comarca do Salnés, e Xoan Dopico. Esta completa obra de investigación, que partiu dos traballos xa realizados polo finado Manolo Lojo, levaba anos agardando a súa publicación, e constitúe o único compendio sobre a historia da vila arousá existente na actualidade. O Concello vai distribuír un libro por cada casa. Benvido sexa.

Stoichkov dálles unha alegría aos Carcamáns Celestes

Stoichkov á súa chegada á Arousa

Lequi acompañado dun seareiro e co libro sobre a historia da Illa na man

¡Quen ía pensar, nos mellores tempos de Stoichkov como xogador do F.C. Barcelona, que algún día pisaría a Arousa! Pois fíxoo o pasado 16 de maio, como adestrador do Celta, convidado á cea anual que organiza o grupo de seareiros celtistas Carcamáns Celestes. O búlgaro chegou á Illa acompañado dos xogadores Cannobio e Lequi, ante a expectación de nenos e non tan nenos.
A Illa conta cunha gran afección ao club de fútbol vigués. O grupo Carcamáns Celestes conta con 426 socios (case o 10% da poboación da Illa) que comparten 130 carnés de abonados que lles permiten acudir en quendas a Balaídos cada quince días.

De profesión, "sus labores"

Baixo a declaración profesional de “sus labores”, socialmente ben vista, moitas mulleres da Arousa ocultaban nos padróns municipais o seu traballo nas conserveiras. Con este novidoso enfoque, Daniel Vázquez Saavedra analiza o impacto que tivo a industria conserveira na organización do traballo na Illa de Arousa, incluíndo as “amas de casa” dentro da poboación activa. A investigación, titulada O impacto da industrialización na Illa de Arousa, 1889-1935, contén moitos datos de interese para todos os interesados no estudio da historia da Illa, desde censos de poboación e de fábricas, ata rexistros sobre as loitas agraristas e sindicalistas.

Antiga fábrica de conservas na Arousa

Agora que veñen as eleccións...

A antiga fábrica de Goday albergará o Museo da Conserva

A conselleira de Política Territorial, Obras Públicas e Transportes, María José Caride, anunciou na súa recente visita á Illa de Arousa que o concello recibirá un “tratamento singular” en materia de urbanismo, ó ter o 100% do seu termo municipal afectado pola franxa de protección dos 500 metros. A falta de dous meses escasos para as eleccións municipais, a conselleira deu luz verde ás obras de construción do Centro da Terceira Idade e do auditorio, á recuperación do antigo peirao de pau, á creación do Museo da Conserva, á construción do novo vial de acceso ó Chufre e á mellora das instalacións portuarias, obras todas elas anunciadas dende hai tempo.

Outro himno para o Céltiga

Xa vai sendo hora de que o Céltiga, o equipo de fútbol da Arousa (en terceira rexional) galeguice o seu himno e, de paso, adapte a letra ós tempos que corren. Pode que a iniciativa choque nun principio cos afeccionados acostumados a cantar “Loooos coloores, rooojo y blanco...” pero todo é cuestión de facer unha boa adaptación para que encaixe ben coa melodía de sempre. A tradución literal da letra ao galego non serviría, así que desde este blog convidamos a facer propostas.
Por certo, a data de fundación do Céltiga non está moi clara. A foto máis antiga do equipo, en posesión do club, data de 1925. E a revista galeguista do mesmo nome, Céltiga, creouse en Bos Aires no 1924. Non é unha hipótese arriscada considerar que os dous nomes están relacionados...

Himno do Céltiga

La bella isla de Arosa

tiene un club de gran valía

con su furia deportiva

orgullo de nuestra ría

siempre juegan sus muchachos

con gallardía y valor

club Céltiga de la isla

entre su clase el mejor

(retrouso)

Los colores rojo y blanco

lleva nuestro campeón

y luciendo con orgullo

en su escudo un balón

Tiene alma deportiva

y juego de gran belleza

eres la perla de arosa

con gallardía y nobleza.

(retrouso)

Adeus a unha xeración de panadeiros

A panadería Alfonso, máis coñecida pola de “Pacholo”, pechou para sempre o primeiro de marzo. O panadeiro, Alfonso, cansou dun oficio que non coñece festas nin domingos, e ninguén da súa familia quixo continuar o negocio. Pacholo –a el non lle gusta este alcume- era o panadeiro máis reputado da Arousa: as súas empanadas eran as máis demandadas na fin de semana; as súas roscas, as máis vendidas na Semana Santa; o seu pan de ovos, o máis aprezado no San Xulián. Co adeus de Pacholo, despedímonos tamén para sempre dun sabor, e dunha xeración de panadeiros que iniciara seu avó. Marchou deixando a súa clientela en mans da cadea “La boutique del pan”.

Sálvora, primeiro dun marqués, agora dun banco

Imaxe de Sálvora do Google Earth

Caixa Galicia vén de mercar a illa de Sálvora por seis millóns de euros coa intención, disque, de desenvolver un proxecto medioambiental “modélico”. A prensa encargouse de presentar esta adquisición como a mellor das solucións posibles para este arquipélago que fai parte do Parque Nacional das Illas Atlánticas de Galicia e que estaba cobizado por diversas empresas. Resulta anacrónico que un marqués posúa e lle venda unha illa protexida a un banco, pero aínda é máis difícil de entender a decisión da Xunta de Galicia de renunciar ó seu dereito de adquisición preferente, cando no caso da Illa de Cortegada, que pertence a unha inmobiliaria e tamén forma parte do mesmo parque natural, mantén aberto un proceso de expropiación. ¿Por que a Xunta non se interesou por Sálvora?

A sombra do narcotráfico

Esa columna de fume que asoma tras o barco bateeiro que leva anos abandonado no Bao -auténtico símbolo de entrada á Illa de Arousa- corresponde á planadoira que se incendiou ou incendiaron sen tripulantes o pasado 22 de marzo en augas da Illa de Arousa. A “lanzadeira" de 9,5 metros de eslora e tres motores de 250 cabalos ía cargada ata os topes de gasolina, polo que se deduce que non chegou a completar a operación de narcotráfico para a que ía ser utilizada. Na praia da Sapeira atopouse o remolque co que probablemente se trasladou a planadoira.
Ante estes feitos, mellor deixar cantar ós Debuxos Reanimados, que nos interpretan neste vídeo de Luar o narcocorrido de Benigno Maquieira, que repartía cocaína por toda a ría de Arousa. (Para non papar todo o programa, avancen o reprodutor ata a hora 2.57 ).

Pola recuperación do maltratado Portiño

Antiga fábrica conserveira, actualmente convertida nun almacén de materiais de construción. O vello peirao, abandonado, está totalmente derruído

Acceso ao Portiño desde a rúa do Charco. O escaso areal que quedou libre de cemento, ao fondo, está cheo de restos de cerámica.

No medio dos cons, cheos de piche, hai todo tipo de ferrallas

No Portiño aínda queda un pequeno campiño sen edificacións

A magnífica posta de sol que ofrece a zona

Cando as autoridades competentes se decidan a recuperar ambientalmente a liña de costa comprendida entre O Regueiro, O Portiño, Sucabirto e a Abilleira pequena (e por recuperar non se entende facer un paseo marítimo de cemento); e cando os veciños deixen de botar cascallos e maltratar a praia, amosarase ante nós toda a fermosura desta zona de cons, onde cada posta de sol se converte nun impresionante espectáculo da natureza.
O Portiño demostrou, ademais, unha excelente capacidade de recuperación cando, logo de moitos anos de vertidos directos de augas fecais, que cubriron a area de sudre, se instalou o caño de augas depuradas. Cun bo plan de actuación, ata se poderían habilitar zonas de baño urbanas decentes.

Pregóns dunha caracola... e A Ghrañola

[Helena Domínguez] Pregones de una caracola y narraciones de un grumete é probablemente a única novela que existe inspirada abertamente nas xentes e no xeito de vida da Arousa; unha Arousa case irrecoñecible hoxe en día. Escribiuna Juan Otero Dios "Nitucho", estando en Huelva en 1966, e constitúe unha xoíña por todo o que nos conta daqueles anos.

Polas páxinas do libro desfilan personaxes e reais, desde o fareiro mallorquín que asistía a tódolos enterros, ata os "foleiros" que viñan da Pobra do Caramiñal traer fariña, ou o propio tío do autor, Manuel "Mighalla", un xubilado a quen os fillos lle tiñan que agochar a vela da dorna para que non saíse ó mar e puxese a súa vida en perigo.

Un dos capítulos está dedicado a María "A Ghrañola", unha extravagante e entrañable muller, cuxo recordo permanece vivo na memoria popular colectiva.  Nos seus delirios, A Ghrañola soñaba con casar cun príncipe inglés. E cando a escuadra inglesa asomaba pola ría  rumbo a Vilagarcía,  corría a poñer as súas mellores galas e a encherse de colares e aneis. Aínda hoxe se lle pode escoitar a algunha vella dicir "pareces María A Ghrañola" cando alguén vai moi recargado no vestir.

O autor do libro, "Nitucho", era fillo de Luis Otero Maestú , coñecido pola xente como "Juanito de Luisa" (aínda que non tivera que ver co seu verdadeiro nome; estas cousas pasan na Arousa). Nado na illa e finado en Huelva, Juanito de Luísa rexentou durante anos unha taberna no Nicho, onde ademais de exercer de taberneiro, cultivou a arte da escritura. Letrista da comparsa O Cano e poeta, pódese dicir que exerceu de cronista oficial da Arousa. Estes versos que reproducimos aquí, incluídos en Pregones de una caracola y narraciones de un grumete, dedicoullos a María a Ghrañola:

Soñando en ser reina ou princesa un día,
chegou a ser vella "María Grañola",
pois naceu a probe con esa manía,
porque quixo Dios que nacera tola

Con ser unha humilde moza costureira,
imperal quimera na cabeza arrola,
e sobrevivindo á familia enteira
chegou a toparse no mundo moi sola.

E, sendo xa vella, cuase outogenaria,
aquela flor, murchada pola desventura
topou en Cambados –vila hospitalaria-
a mansión soñada na súa loucura.

Dinde logo Reina María non é
pero mesmamente com'unha Princesa,
habita o Palacio de Santo Tomé,
que donou pr'asilo, cristiana marquesa.

As letriñas do Cano, historia popular

Comparsa o Cano
 

[Helena Domínguez] A comparsa máis antiga da Arousa,  polo menos, ata onde nos chega a memoria, é "O Cano",  formada exclusivamente por homes. Saiu por primeira vez no Entroido de 1947 e gozou dunha gran aceptación durante décadas, non só na illa. Un dos principais factores do seu éxito foron as súas letriñas,  que facían referencia ás preocupacións sociais, costumes e modas dos arousáns, nun tempo no que ningún medio de comunicación falaba da Arousa.

A revolución das sequeiras

Camaxe despois dunha xornada de seca

 

[Helena Domínguez] A investigadora norteamericana Sarah Keene Meltzoff realizou un traballo de campo na Arousa entre 1985-1986 e 1989-1991 para estudar como as mariscadoras se organizaban e constituían un cabildo. O cabildo é a entidade encargada de organizar as vedas do marisqueo (determina cando e onde se pode ir á seca), a vixilancia das praias (normalmente nos veráns porque son moitos os turistas que caen na tentación de espurruñar na area e levar o que non é seu) e os traballos de limpeza (se os areais se enchen de esterco, as ameixas afogan e morren). Ata daquela só había un cabildo para os homes. Que careceran de poder “político” non significa que as mulleres estivesen á marxe das actividades marisqueiras; de feito, ir á seca é un traballo tradicionalmente de mulleres. Tal e como explica a investigadora no seu interesante estudio, o éxito da organización do cabildo das mulleres foi propiciado por dous factores: elas controlaban os medios de produción, xa que para ir á seca só se require un balde e unha legoña, en vez de custosos aparellos; e segundo, as mulleres manexaban desde sempre os cartos das súas propias actividades produtivas, e case sempre tamén os do resto da familia (máis dun home ten vendido “en segredo” os relojitos na lonxa para non ter que dar parte na casa).

A Radio da Arousa nas ondas da rede

Música libre e de inspiración carcamana. Esta é a suxerente proposta que nos ofrece o radioblog Radio de Arousa, que para comezar xa nos regala catro temas orixinais, de composición propia do autor da web. Reproducimos aquí un fragmento da canción titulada “Rapaza”, pero o mellor é que a escoiten!

“Rapaza se vas mariscar
coidado coas pedras
podes tropezar
ponlle moita atención
que podes caer no medio dos cons”

O Regueiro inundado

Gravado o 27 de novembro

As primeiras lámpadas que iluminaron a illa

O alemán Ervin Willisch foi pioneiro na instalación dunha central eléctrica

 [Juan Dios Chaves] Arredor dos anos 30, vivía en Santa Uxía de Ribeira unha familia alemá, os Willisch, de profesión mecánicos, que traballaban nos barcos de pesca en Ribeira e temporalmente na Illa de Arousa. Vendo a necesidade que a Illa tiña de luz eléctrica decidiron montar un grupo electróxeno no sitio no que logo se construíu a fábrica de conservas "Bouzada y Gil", no Cantiño.

A Arousa, segundo Teixeira

Este mapa da ría de Arousa de 1634 é obra de Pedro Teixeira, un cartógrafo portugués que realizou un atlas de España por encargo do rei Felipe IV. Na illa aparece representado un edificio que Texeira identifica no atlas como "unha granxa e recreación dos monxes de San Benito", encargados desde o século X de explotar as salinas. Teixeira realizou unha vintena de mapas da costa galega.

Choveu a "esmadrasar"

18 de novembro. O Portiño

En lembranza de Evaristo O Mudo

Esta é só unha pequena mostra da obra de Evaristo "O Mudo”, tal e como era coñecido na Arousa. As paisaxes mariñeiras da illa, as súas xentes, o mar… están retratados na súa pintura cunha sensibilidade que conmove. Este pintor autodidacta era, a pesares das súas limitacións, un artista completo que tamén fixo escultura en pedra e en madeira, aínda que disto practicamente non se conserva nada porque no seu día ninguén lle deu valor. Comezou a pintar sendo novo, así que deixou centos de cadros que el mesmo “malvendía” por toda a comarca. Como a moitos outros artistas, a Evaristo “O Mudo” (illa de arousa, 1932-vigo 1997) chegoulle o recoñecemento despois de morto, cunha fermosa mostra de pintura que por primeira vez reuniu parte da súa obra, espallada en mans privadas; o recoñecemento "oficial" porque o da xente que o tratou sempre o tivo.

A ditadura do metro cadrado

[Susi Rial] Nos últimos anos, a Illa está asistindo a un fenómeno que nunca antes se vira. En 2002 aprobouse o plan xeral de ordenación municipal (PXOM). Os plans xerais son eficaces en canto garantan a preservación dos espazos naturais e unha planificación consensuada e lóxica co territorio. Mais estas cuestións son invisibles na realidade. Trala aprobación do PXOM prometéronse prazas, bibliotecas, museos, polideportivos... mais o único visible, catro anos despois, son unha enchente de edificios de vivendas. As rúas foron invadidas por carteis de pisos en venda e edificios de próxima construción, e a paisaxe convive agora con moreas de grúas, incluso demasiadas para un territorio de reducidas proporcións. ¿Imos cara o modelo de San Xenxo?

Requiem pola punta do Furado

Nas imaxes apréciase a proximidade do valado ó mar. Coa autorización dos responsables municipais, pronto comezará a construción dun gran bloque de pisos “de luxo”, case enriba da praia do Cabodeiro. Onde agora está o valado, antes había un pinar aberto ó mar. Nin Lei de Costas, nin vergoña!

Ladrillo de tempada

Un recente informe de Greenpeace, titulado Destrucción A Toda Costa 2006, alerta dos plans urbanísticos desmedidos que ameazan con desfigurar o litoral galego. Entre os puntos negros sinalados, aparece a Illa de Arousa, onde a edificabilidade aumentou un 200%. Non hai más que botarlle un ollo á cantidade de grúas e de bloques de pisos en construción que hai na vila para quedar asombrado. "E case todos son comprados por xente de fóra", comentan veciños indignados. E que a maioría destes pisos están deseñados para “veraneantes”: 50 metros cadrados útiles a unha media de vintedous millóns das vellas pesetas; un tamaño e prezo que non se axusta nin ás necesidades nin ás posibilidades dunha familia media autóctona.

Fotomontaxe do Areoso

Nos veráns é habitual que os mariñeiros da Arousa vaian de vez en cando ao Areoso a comer de praia ou a pasar unha tarde coa familia. Para chegar ao illote usan as embarcacións das que dispoñen para traballar, normalmente barcos de batea (4ª lista) ou planadoiras (3ªlista). Este ano, por primeira vez, a Garda Civil está a impedir o acceso á pequena illa de dunas, poñendo multas ás embarcacións de pesca. Ao parecer, as autoridades competentes queren controlar o tráfico nesta fermosa zona, incluida na rede Natura. Sen embargo, si se permite a chegada á illa de embarcacións de recreo matriculadas na 6ª e 7ª lista (pesca recreativa e actividades turístico deportivas). Así, mentres que os mariñeiros son expulsados do Areoso, si se permite disfrutar do illote aos turistas dos iates. É como se che din que, para reducir o tráfico nas estradas, só podes ir en Mercedes.

¿Os de sempre?

Imaxe retocada sobre a orixinal de R. Estévez

publicada no Faro de Vigo

Esta mulleriña menuda, de loito de pés a cabeza, co seu bolso de “ghanchete", está acusada de provocar varios incendios en Ponteareas, ao parecer, para facerlles mal a uns veciños cos que non se entendía por un problema de terras. Entre os 40 detidos hai varios anciáns coma esta pobre vella de 72 anos, que probablemente non ten o seu sentido…támén hai algún menor, persoas con deficiencias, ex brigadistas… segundo os expertos, “o perfil de sempre”. Miles de hectáreas calcinadas nunha semana e catro persoas mortas ben merecen unha explicación máis complexa que “os de sempre”.

Hipóteses

Incendio en Rianxo, visto desde a Illa

Os xornais galegos ofrecen todo tipo de hipóteses para tentar dar unha explicación ó que está pasando en Galicia, desde intereses económicos (ligados a madereiras, especuladores, ás propias empresas de extinción de lumes….) ata axustes de contas persoais ou vinganzas de ex brigadas resentidos. Tamén os intereses políticos aparecen citados no posible abano de causas, aínda que máis timidamente pola gravidade do asunto e pola dificultade de demostralo; hai quen apunta a unha operación de desgaste do bipartito, unha teoría que tampouco é nova, pois xa nos gobernos populares se sinalaba á oposición como presunta incendiaria. Sexa como for, o goberno español insiste en que hai unha trama organizada detrás dos lumes que están a devastar Galicia.

Non imos quedar calados!

Benvidos ó foro de opinión da Arousa. Este espazo nace coa intención de opinar e debater libremente sobre as cousas que afectan á illa de Arousa. Quere ser un lugar de denuncia e reflexión, aberto a todas as propostas.
Saimos á rede en agosto de 2006, un mes marcado polos incendios que están a destruir os montes galegos, e que tamén afectaron á Arousa; e marcado polo boom inmobiliario que vive esta pequena vila mariñeira á que, finalmente, tamén chegou a especulación.
¡Non imos quedar calados ante as agresións!

Muiño do vento

Praia do Peixe

Carreirón, custodiado

Logo da semana tráxica que estamos vivindo xa ninguén dubida da intencionalidade dos lumes que se están producindo na Arousa. Segundo testemuños da zona, o incendio de Gradín foi precedido dunha explosión. Tal e como están as cousas, a entrada ao parque natural de Carreirón está sendo vixiada por un militar e restrinxíronse os accesos para evitar riscos. Ademais, un grupo de veciños organizou patrullas para custodiar, en diferentes turnos e horarios, o monte.

Terrorismo forestal na Arousa!

Borralla en suspensión

A Arousa está vivindo neste día unha auténtica xornada de terror. Pola mañá cedo, detectouse un foco de lume na zona da Lavanqueira, próxima ao parque natural de Carreirón, que foi extinguido rapidamente coa colaboración dos veciños e os servizos contra incendios.
Á unha da tarde, iniciouse outro incendio de magnitudes considerables na zona de Gradín, que se extendeu por detrás do muíño do vento ata Espiñeiro, aproximándose perigosamente ás casas. Colaboraron varios helicópteros e camións de bombeiros, ademais de miles de arousáns de todas as idades. A este paso, a Illa está quedando sen masa forestal...

Estragado un dos curruchos máis bonitos...

O lume chegou ao Con da Grañeira

Os veciños mobilizáronse contra o lume

Os baldes, o día despois

As campás da igrexa tocaron, un coche recorreu as rúas avisando que facían falta baldes e legoñas e os teléfonos móbiles non paraban de soar. A medida que se corría a voz, os veciños foron organizándose para facer fronte ó incendio como puideron. Os primeiros en chegar á zona da Area da Secada e do campo da Bouza tiveron que enfrentarse ó lume con ramas de eucaliptos. Logo o foco trasladouse a Testos, onde se organizou unha gran cadea humana para pasar baldes de auga. Outros cortaron as árbores próximas as casas, ou cavaban a terra para facer corta-fogos, ou desviaban o tráfico... ata os turistas se uniron á rede cidadá contra o lume.

¿Como se orixinou o incendio?

Unha fumarada espesa rodeaba a Arousa

Durante toda a tarde do luns 7 de agosto, o ceo da illa estivo cuberto de fume dos incendios que había activos por toda a ría. As charamuscas chegaban ás portas das casas e o sol tiña un ton alaranxado apocalíptico, parecía un día de tronada.Pola noite, saltou a alarma: había lume na Area da Secada. ¿Pero chegou a través dunha charamusca ou alguén o provocou?