Unha pintada reivindicativa

[Susi Rial] Un grupo cada vez máis numeroso de arousáns é afeccionado á práctica do tenis. A imposibilidade de que este deporte se poida practicar na Illa provocou a aparición desta pintada, nun lugar que non semella ter sido escollido ó azar. Trátase dun cartel do "Plan E", situado na Rúa Con do Moucho. O "Plan E" foi lanzado tempo atrás polo goberno para reactivar o emprego, pero para moitos non foi máis que unha operación de maquillaxe, porque as obras que se levaron a cabo, ou se trataban dun simple arranxamento, ou simplemente non se realizaban, como sucede no lugar da foto. A pintada demostra que a poboación ten necesidades nas que as autoridades moitas veces non reparan. Porque ben que se nos di que practiquemos deporte, pero onde?

As mariscadoras financian a semente cunha cota mensual

Baldes nunha xornada de seca

[Redacción] Tal e como revela a entrevista co patrón maior, o descenso das capturas é un dos principais desafíos aos que deben enfrontarse os mariscadores na actualidade. Na práctica, este problema tradúcese na necesidade de mercar a cría da ameixa e de sementala nas praias. A gravidade da situación empuxou ás mariscadoras, un colectivo que na Arousa agrupa unhas 300 mulleres, a abonar unha cota mensual de 10 euros para financiar a compra da semente. O fondo común creouse o pasado mes de xuño e supón un novo esforzo por parte das sequeiras para continuar vivindo do seu oficio. Nas seguintes ligazóns, poden consultar algunhas das iniciativas que emprenderon:

-A revolución das sequeiras (2007)
-A condena de vixiar as praias (2009)
-O mantemento do Chufre (2010)

A enquisa da lingua: gaña o galego

[Redacción] O pobo da Illa de Arousa é maioritariamente falante de galego. A falta de datos estatísticos, a experiencia empírica permite comprobar facilmente esta afirmación, pois a meirande parte dos veciños utilizan esta lingua para comunicarse. Aínda que nas relacións cos nenos se dan situacións diglósicas, o galego semella que aínda permanece como lingua dominante. Na enquisa que publicamos a semana pasada, a maioría dos participantes (54%) aseguraron que seguen a utilizar o galego para falar cos meniños. Un 32% votou a opción de castelán, e só un 13% marcou a opción de “galego mais castelán”. De ser certa esta tendencia, o galego ostenta unha fráxil maioría como lingua inicial entre a infancia arousá, pero, unha vez máis, a experiencia  parece apuntar cara un retroceso neste eido, en consonancia coa situación xeral da lingua no resto de Galicia. Segundo os últimos datos do Instituto Galego de Estatística (IGE) para a provincia de Pontevedra, a porcentaxe de persoas que aprenderon a falar en galego baixou en catro puntos do ano 2003 ao 2008.

'O meu obxectivo é poñer en marcha a hatchery'

Ángel Iglesias considera prioritario rexenerar os bancos marisqueiros

[Redacción] O patrón maior da Confraría da Illa de Arousa, Ángel Iglesias García, fixou como obxectivo do seu mandato botar a andar o criadeiro de ameixas de Quilma, coñecido como a “hatchery”. As instalacións, abandonadas dende hai máis dun lustro, nunca chegaron a ser produtivas e hoxe esixen dun forte investimento para recuperar a actividade. Os cartos non semellan, porén, o principal problema, xa que segundo explica Iglesias, a Confraría conta cunha subvención para actualizar tecnoloxicamente o centro. Deste e outros temas fala o patrón maior nesta entrevista exclusiva.

Magnolios, unha mala elección

 O Concello está a substituír os magnolios por laranxeiros silvestres

[Susi Rial] Hai agora 25 anos, a construción da ponte fixo obrigatorio o adorno da avenida de entrada na Illa, e para tal propósito, escolléronse magnolios. A elección non puido ser máis desacertada e hoxe en día estase a pagar coas consecuencias. Non hai moito, o Concello anunciaba a substitución dos magnolios por laranxeiros silvestres, de maneira gradual. Non cabe dúbida de que o magnolio é unha árbore moi fermosa, polo que é moi apreciada en xardinería. Pero os mesmos botánicos aconsellan que, cando se trata dun xardín, se plante o magnolio a unha distancia prudencial das vivendas. O seu crecemento é imparable, podendo chegar a medir ata 30 metros. Os da Avenida da Ponte, polo tanto, son magnolios aínda pequenos. Aínda así, as súas raíces fortes e duras estaban comezando a levantar as beirarrúas e as súas ramas xa estaban a "acosar" algunhas ventás. Non é de estrañar que a súa substitución sexa unha cuestión urxente.