Agora que veñen as eleccións...

A antiga fábrica de Goday albergará o Museo da Conserva

A conselleira de Política Territorial, Obras Públicas e Transportes, María José Caride, anunciou na súa recente visita á Illa de Arousa que o concello recibirá un “tratamento singular” en materia de urbanismo, ó ter o 100% do seu termo municipal afectado pola franxa de protección dos 500 metros. A falta de dous meses escasos para as eleccións municipais, a conselleira deu luz verde ás obras de construción do Centro da Terceira Idade e do auditorio, á recuperación do antigo peirao de pau, á creación do Museo da Conserva, á construción do novo vial de acceso ó Chufre e á mellora das instalacións portuarias, obras todas elas anunciadas dende hai tempo.

Outro himno para o Céltiga

Xa vai sendo hora de que o Céltiga, o equipo de fútbol da Arousa (en terceira rexional) galeguice o seu himno e, de paso, adapte a letra ós tempos que corren. Pode que a iniciativa choque nun principio cos afeccionados acostumados a cantar “Loooos coloores, rooojo y blanco...” pero todo é cuestión de facer unha boa adaptación para que encaixe ben coa melodía de sempre. A tradución literal da letra ao galego non serviría, así que desde este blog convidamos a facer propostas.
Por certo, a data de fundación do Céltiga non está moi clara. A foto máis antiga do equipo, en posesión do club, data de 1925. E a revista galeguista do mesmo nome, Céltiga, creouse en Bos Aires no 1924. Non é unha hipótese arriscada considerar que os dous nomes están relacionados...

Himno do Céltiga

La bella isla de Arosa

tiene un club de gran valía

con su furia deportiva

orgullo de nuestra ría

siempre juegan sus muchachos

con gallardía y valor

club Céltiga de la isla

entre su clase el mejor

(retrouso)

Los colores rojo y blanco

lleva nuestro campeón

y luciendo con orgullo

en su escudo un balón

Tiene alma deportiva

y juego de gran belleza

eres la perla de arosa

con gallardía y nobleza.

(retrouso)

Adeus a unha xeración de panadeiros

A panadería Alfonso, máis coñecida pola de “Pacholo”, pechou para sempre o primeiro de marzo. O panadeiro, Alfonso, cansou dun oficio que non coñece festas nin domingos, e ninguén da súa familia quixo continuar o negocio. Pacholo –a el non lle gusta este alcume- era o panadeiro máis reputado da Arousa: as súas empanadas eran as máis demandadas na fin de semana; as súas roscas, as máis vendidas na Semana Santa; o seu pan de ovos, o máis aprezado no San Xulián. Co adeus de Pacholo, despedímonos tamén para sempre dun sabor, e dunha xeración de panadeiros que iniciara seu avó. Marchou deixando a súa clientela en mans da cadea “La boutique del pan”.

Sálvora, primeiro dun marqués, agora dun banco

Imaxe de Sálvora do Google Earth

Caixa Galicia vén de mercar a illa de Sálvora por seis millóns de euros coa intención, disque, de desenvolver un proxecto medioambiental “modélico”. A prensa encargouse de presentar esta adquisición como a mellor das solucións posibles para este arquipélago que fai parte do Parque Nacional das Illas Atlánticas de Galicia e que estaba cobizado por diversas empresas. Resulta anacrónico que un marqués posúa e lle venda unha illa protexida a un banco, pero aínda é máis difícil de entender a decisión da Xunta de Galicia de renunciar ó seu dereito de adquisición preferente, cando no caso da Illa de Cortegada, que pertence a unha inmobiliaria e tamén forma parte do mesmo parque natural, mantén aberto un proceso de expropiación. ¿Por que a Xunta non se interesou por Sálvora?