Máis facilidades para a reciclaxe

O punto limpo

O punto limpo da illa, de titularidade municipal, xa está en pleno funcionamento en horario de mañá, os xoves e os sábados. Nestas instalacións, ubicadas preto do muíño do vento, poden deixarse obxectos voluminosos como mobles, colchóns e electrodomésticos, así como aceites, pinturas, pilas, restos vexetais e entullos de pequenas obras, entre outros materiais. Trátase do primeiro centro da illa de recollida de residuos especiais, aqueles que pola súa natureza non son obxecto de recollida diaria. Este novo servizo debería poñer fin aos vertedoiros incontrolados nos montes e nas praias.

Novos vídeos no youtube

A empresa promotora do centro comercial "Isla de Arosa Center", colgou na rede unha chea de vídeos da illa, como parte da promoción da venda de apartamentos e locais comerciais. A praia do Bao, os xardíns do Concello, a Area da Secada e o parque natural de Carreirón son algúns dos espazos que dá a coñecer, para espertar o interese dos inversores. O vídeo máis rechamante é o de “proyectos en la isla de Arosa”, confeccionado con retallos da cinta propagandística que o PSOE local distribuíu na campaña electoral das pasadas eleccións municipais.

O ático de Pepe Blanco

Diversos medios dixitais fanse eco hoxe deste vídeo realizado e publicado polo xornal conservador La Nación (Grupo Intereconomía) no que se asegura que Xosé Blanco, secretario de organización do PSOE, adquiriu unha propiedade nos famosos pisos da Punta do Furado. A construción deste residencial á beira do mar ten provocado airados comentarios neste blog, onde incluso algún visitante xa ten advertido de que Blanco, asiduo dos veráns carcamáns, tiña os ollos postos na polémica obra.

É obvio que este vídeo sensacionalista ten por principal obxectivo desprestixiar politicamente tanto ao Concello socialista, como ao secretario do PSOE, e nel fanse algunhas afirmacións falsas; por exemplo, non é certo que as ameazas de derribo das casas da zona proveñan do Concello, senón da Xunta. En todo caso, si é responsabilidade do Concello a recalificación como urbanizable dun piñeiral situado enriba da praia e a concesión das licencias de obras. Ata o momento, leva soportado as críticas de moitos veciños, veremos agora como capea o temporal baixo o foco dos medios de comunicación.

Así quedou o Regueiro

O planeamento urbanístico, en liña

Nun exercicio de transparencia, a Consellería de Industria publica nunha web o planeamento urbanístico dos concellos galegos. Tamén se pode consultar en liña, e en boa resolución, os planos da Illa de Arousa, desde o P.X.O.M. aprobado no 2002 e a posterior reforma do 2007, ata os planos de desenvolvemento concretos.

Atención ao que chega: "Isla de Arosa Center"

Aínda non existe, pero en Internet xa está anunciado o primeiro centro comercial da Illa. O nome, "Isla de Arosa Center", xa mete medo...

As obras do Regueiro

Primeiro foi o empedrado das rúas Castelao e Sor Aurora, e agora tócalle ao "Regeiro", o centro neurálxico da Illa. Quen o verá, con adoquíns! E pensar que hai cincuenta anos aquí había mar...

Quen está detrás

Desde que comezaron as obras dos pisos da punta do Furado, xurdiron entre os veciños todo tipo de rumores e especulacións sobre os promotores, xa que se daba o paradoxo de que esta gran edificación á beira do mar tiraba para adiante con todas as da lei, mentres as casas unifamiliares situadas por detrás, e polo tanto máis lonxe da liña de costa, estaban ameazadas de derribo. A empresa promotora, Residencial Illa de Arousa S.L, foi constituída no ano 2004 e ten a súa sede en Vigo. Está participada por Nova Urbe, o accionista maioritario, e por Promociones Invelux, ambas as dúas compañías, tamén con domicilio social en Vigo. Verán na web que a construtora pretende “distanciarse de las propuestas urbanísticas cuyo norte es exclusivamente la venta” (non sabemos lojo que farán cos pisos).

O aluguer, para os turistas

Os pisos das Laxes en construción, no inverno de 2006

Nunha illa inzada de pisos baldeiros de nova construción, parece mentira, pero resulta unha tarefa difícil atopar unha vivenda en aluguer. Os propietarios prefiren reservar os pisos para os meses do verán, nos que chegan a cobrarlles 1.500 euros mensuais aos inquilinos, antes que facer un contrato de aluguer de longa duración a alguén que desexe vivir na illa todo o ano.

Por outra banda, a renda mensual do aluguer xa acadou a barreira dos 400 euros, un prezo moi superior aos que se fixaban hai só uns poucos anos, e por riba, as inmobiliarias obrigan a pactar o abandono do piso no mes de xuño. O incremento da oferta de pisos nin baixou os prezos nin incrementou as posibilidades de emancipación da xuventude local. O negocio do aluguer está no turismo de sol e praia.

Carteis para a reflexión

Hai unhas semanas apareceron pegados na rúa uns carteis que cuestionan a construción como estratexia de futuro para o desenvolvemento da Arousa, unha crítica imaxinativa que convida aos veciños a opinar no enderezo illaopina@gmail.com.

Contra a salitre, cunchas de vieira

Desta casa, faltou por mostrar a fachada recuberta de cunchas de vieira, unha solución da arquitectura popular para protexer as paredes da salitre e da humidade. Esta non é a única vivenda da illa na que se utilizou esta técnica, pero quedan poucas.

Outra forma de mirar

Aínda que o punto forte da illa reside no seu patrimonio natural, tamén podemos encontrar beleza na súa paisaxe urbana. Ás mostras de construcións populares (os cruceiros, os muíños de vento e de mareas, os lavadoiros de Palmeira e do Río, algunha fonte, algún pombal...), temos que engadir outros detalles de arquitectura urbana e industrial máis recentes, que destacan pola súa orixinalidade e espertan o interese dos curiosos.

A chimenea da antiga fábrica do Charco

As reixas das fiestras do Triskel

As fiestras desta casa, na rúa Palmeira

Este edificio de pisos no Chufre, construido recentemente, ten na fachada un escudo coa data de 1947. ¿Alguén dos que visita este Universo coñece o seu significado?

Pisos e máis pisos

Nunha illa na que tradicionalmente dominan as vivendas unifamiliares, o espectacular incremento da edificación de pisos tense convertido nun tema habitual de conversa entre os veciños. A xente quéixase do encarecemento da vivenda, das facilidades para edificar dos construtores fronte aos particulares, da especulación e da destrución da paisaxe. Ao tempo hai quen se ve beneficiado economicamente deste boom, co aumento do turismo, coa venda de leiras a cambio de pisos ou doutras maneiras indirectas, así que celebran e xustifican estas ansias construtoras, evidentes en calquera curruncho edificable, desde EntreCortiñas e Laxes do Pan, ata o Cabodeiro, Con do Forno ou o Lagartiño. Na imaxe vese o progreso das obras da Punta do Furado, unha das máis polémicas.

O "masanseiro-protesta"

A falta de acordo entre o propietario do terreo e o Concello deixou a medio pavimentar esta “isleta”, no fervor das obras da campaña electoral. Disque o veciño que posúe ese cacho de terreo non está conforme coas condicións económicas que lle propoñen, así que decidiu plantar no que é seu un mazanceiro, que sempre é máis productivo que unha palmeira.

A ditadura do metro cadrado

[Susi Rial] Nos últimos anos, a Illa está asistindo a un fenómeno que nunca antes se vira. En 2002 aprobouse o plan xeral de ordenación municipal (PXOM). Os plans xerais son eficaces en canto garantan a preservación dos espazos naturais e unha planificación consensuada e lóxica co territorio. Mais estas cuestións son invisibles na realidade. Trala aprobación do PXOM prometéronse prazas, bibliotecas, museos, polideportivos... mais o único visible, catro anos despois, son unha enchente de edificios de vivendas. As rúas foron invadidas por carteis de pisos en venda e edificios de próxima construción, e a paisaxe convive agora con moreas de grúas, incluso demasiadas para un territorio de reducidas proporcións. ¿Imos cara o modelo de San Xenxo?

Requiem pola punta do Furado

Nas imaxes apréciase a proximidade do valado ó mar. Coa autorización dos responsables municipais, pronto comezará a construción dun gran bloque de pisos “de luxo”, case enriba da praia do Cabodeiro. Onde agora está o valado, antes había un pinar aberto ó mar. Nin Lei de Costas, nin vergoña!

Ladrillo de tempada

Un recente informe de Greenpeace, titulado Destrucción A Toda Costa 2006, alerta dos plans urbanísticos desmedidos que ameazan con desfigurar o litoral galego. Entre os puntos negros sinalados, aparece a Illa de Arousa, onde a edificabilidade aumentou un 200%. Non hai más que botarlle un ollo á cantidade de grúas e de bloques de pisos en construción que hai na vila para quedar asombrado. "E case todos son comprados por xente de fóra", comentan veciños indignados. E que a maioría destes pisos están deseñados para “veraneantes”: 50 metros cadrados útiles a unha media de vintedous millóns das vellas pesetas; un tamaño e prezo que non se axusta nin ás necesidades nin ás posibilidades dunha familia media autóctona.