na illa

14 de maio de 2008

Columpios

Os columpios do Bao. Xa faltan as cadeas

Os columpios das Laxes, os máis orixinais

Os columpios do "Regeiro", situados estratexicamente

A illa conta con columpios no Regueiro, nas Laxes e no Bao, nunca tantos houbo. Os máis novos son os do Bao, e teñen moito éxito nos días de bo tempo, polo seu emprazamento á beira da praia e porque están dirixidos aos meniños máis pequenos. Os das Laxes teñen unha instalación moi particular en forma de barco, e os do "Regeiro", son os clásicos. O "Regeiro" é a zona de encontro e de xogos de referencia, así que os primeiros columpios públicos que houbo na illa, instaláronse nesta praza e foron durante moito tempo os únicos. Por desgraza, sempre foron obxecto de actos vandálicos. Agora, no Bao, xa roubaron unhas cadeas.

11 de maio de 2008

O planeamento urbanístico, en liña

Nun exercicio de transparencia, a Consellería de Industria publica nunha web o planeamento urbanístico dos concellos galegos. Tamén se pode consultar en liña, e en boa resolución, os planos da Illa de Arousa, desde o P.X.O.M. aprobado no 2002 e a posterior reforma do 2007, ata os planos de desenvolvemento concretos.

8 de maio de 2008

O aire dos mortos

[Helena Domínguez] Ata hai ben pouco, nada máis rematar un enterro, xa había quen facía unha pequena fogueira de loureiros diante do cemiterio para afumarse e evitar así que algún meniño co que tivese contacto collera o “aire do morto”. Aínda quedan persoas que se afuman, sobre todo os máis vellos, pero en xeral, a poboación da illa desprendeuse deste ritual de fondas raíces.

Na cosmovisión para a morte propia da sociedade tradicional galega, considerábase que os mortos podían deixar “aires” enfermizos –hoxe diriamos virus-, que se metían nos meniños, facendo que estes murcharan e quedaran cativos sen aparente explicación médica. Era entón cando se recorría á curandeira experta en sacar o aire e poñíase en marcha o tratamento.

Aínda que resulte difícil de crer, era costume poñer o neno nunha pa e introducilo e sacalo do forno do panadeiro varias veces, de xeito rápido, sen que lle fixera ningún mal ao enfermo. A cerimonia completábase coa aplicación dun remedio de herbas, só coñecidas pola curandeira. O lume, primeiro para afumarse de xeito preventivo, e logo para sacar o aire, adquiría aquí todas as propiedades máxicas e purificadoras. que lle atribúe a antropoloxía galega. Sobra dicir que o único potencial terapéutico de todo isto, era actuar a nivel sicolóxico sobre uns pais preocupados (ou non?).

O artista arousán Antón Millán gañou no 2003 o primeiro premio do Certame de Videocreación da Universidade de Vigo, cunha curtametraxe sobre este tema, que nunca foi estreada oficialmente.