O problema da confraría

Ameixas na lonxa da Illa

O Servizo Galego da Competencia abriu un expediente sancionador contra a Confraría de San Xulián por restrinxir a liberdade de mercado. A denuncia partiu do sindicato Agamar, tras detectar prácticas abusivas no pósito arousán. O problema é complexo.

Os mariscadores que faenan dentro das concesións administrativas insulares destinan o 9% das súas vendas na lonxa ao pósito arousán. Con estes cartos, a confraría merca a semente de ameixa e paga a vixilancia das praias para evitar o furtivismo, entre outras labores de mantemento dos areais.

Ademais dos mariñeiros “a tempo completo”, no raño tamén atopamos mariscadores “de tempada”, que aproveitan as épocas de maior prezo da ameixa para ir uns días ao raño e obter unhas gañancias extra. Mentres que os primeiros levan todo o ano pagando, os segundos achegan unha pequena porcentaxe á confraría, beneficiándose igualmente do traballo colectivo. Ante esta situación, a confraría arousá decidiu limitar o permiso de marisqueo nas súas concesións a aqueles mariñeiros que tivesen seis meses de despacho, e de non ser así, obríganos a pagar o 9% de 10.000 euros para obter autorización. Esta medida ten provocado numerosas queixas e non semella que legalmente se poida soster.

Por unha banda, a confraría da Illa é das que maiores retencións aplica de toda a ría e faille unha competencia desleal aos pósitos veciños, esixíndolles aos seus mariñeiros un mínimo de vendas na lonxa. Por outra banda, hai que ter en conta que na lonxa insular non se comercializan todas as especies. “Eu ando aos aparellos”, explica un mariñeiro arousán, “pero a lonxa da Illa non comercializa peixe e teño que ir a Cambados ou a Vilanova a vender. E logo, por riba, se quero ir ao raño non podo porque non teño unhas vendas mínimas”, quéixase. E ademais, tal e como explica o mesmo mariñeiro, “¿quen son eles para impedirme traballar se eu teño todos os papeis en regra? En ningún outro sector pasa iso”.

O libro das festas

Xa corre de man en man o "libro das festas", o folleto que edita anualmente a comisión das festas do Carme para dar a coñecer a programación. A reprodución de fotografías antigas, cedidas polos veciños, é un dos principais reclamos desta publicación. Á xente gústalle recoñecer e recoñecerse nestas imaxes, que mostran escenas cotiás de tempos pasados e amigos e familiares que xa non están, ou que cambiaron moito.

Flora dunar

Rabo de coello, na praia das "Señas"

"Bágoas de crocodilo"

Xa que falamos aí atrás do carpobrotus, o protagonismo nesta ocasión correspóndelle a dúas especies propias das dunas e os areais costeiros da illa, o rabo de coello (lavutus ovatus) e as “bágoas de crocodrilo”. Esta última especie é probable que teña outros nomes, agradécese a información sobre a denominación científica. As dúas imaxes foron captadas na praia das Señas.

Unha segunda oportunidade

A biblioteca do colexio público é tamén a aula da escola de adultos

Unha das iniciativas máis bonitas e interesantes que puxo en marcha o concello insular desde que se constituíu é a Escola Municipal de Adultos, que lles ofrece unha segunda oportunidade a aquelas persoas que polo motivo que sexa non puideron obter no seu tempo o antigo “graduado escolar” ou rematar o bacharelato. A idade do alumnado varía desde os rapaces de 20 ata as mulleres de 50. Neste curso asistiron con regularidade ás clases unhas dez mulleres maiores de 30 anos. Son elas as que demostraron máis empeño na preparación dos exames finais da ESO. A aula está situada na biblioteca do colexio público Torre e ten un horario de noitiña, unha vez que rematan as obrigas laborais.

Ademais de proporcionar este servizo, a escola tamén ofrece obradoiros de estimulación da memoria para os maiores, e clases ás mulleres que participan nos obradoiros de emprego Nordés.