Tardes de inverno

Logo dun outono seco e dun comezo de inverno de tardiñas de sol, xa chegaron a tronada, o frío e as chuvias. Esta mañá mesmo asomou a saraiba. Aos previsores, que xa tiñan o estramio apañado, non lles colleu de sorpresa, por sorte para algunhas galiñas.

Á quenturiña do sol, hai uns días

De volta do piñeiral da Area da Secada

Unhas que precisan estramio

Conversa real

De dorna a dorna, no medio do mar:

-E vós de onde sodes?
-Da Arousa
-Ah, carcamáns, xa se vos ve na cara, que tedes a cor do camarón
-E “lo”, de onde sodes vós?
-Nós somos caliveras
-De Vilanova, xa se vos nota, que tedes a cor das cebolas

(para que logo digan que os da Arousa e os de Vilanova non se levan)

Unha benvida estratéxica

O Santo é, sen dúbida, un lugar estratéxico para darlles a benvida aos visitantes. Sen embargo, o autor non estivo moi fino na ortografía...

Adeus a unha xeración de panadeiros

A panadería Alfonso, máis coñecida pola de “Pacholo”, pechou para sempre o primeiro de marzo. O panadeiro, Alfonso, cansou dun oficio que non coñece festas nin domingos, e ninguén da súa familia quixo continuar o negocio. Pacholo –a el non lle gusta este alcume- era o panadeiro máis reputado da Arousa: as súas empanadas eran as máis demandadas na fin de semana; as súas roscas, as máis vendidas na Semana Santa; o seu pan de ovos, o máis aprezado no San Xulián. Co adeus de Pacholo, despedímonos tamén para sempre dun sabor, e dunha xeración de panadeiros que iniciara seu avó. Marchou deixando a súa clientela en mans da cadea “La boutique del pan”.