Asoma a primavera en Carreirón

Un piñeiro cargado de polen, hai uns días

Un niño de peludas

Un ano do proxecto talasonimia

¿Cal é o Con das Camas, o que está en seco ou o de máis atrás?

Hai un ano iniciábamos o Proxecto Talasonimia para tratar de inventariar e recuperar os nomes dos cons, das praias, dos caladoiros e de todos os accidentes marítimos da Illa de Arousa. Logo viría o Dicionario de Ausencias, para recuperar as palabras patrimoniais. O espazo recibiu tal cantidade de propostas, que derivou na creación de outro diferente, dedicado á Fraseoloxía carcamana, é dicir, a todas aquelas expresións coloquiais que, se un non mantén relación coa Arousa, non entende. Finalmente, a proposta dos lectores, creouse o espazo de Alcumes, para recoller os apodos de tradición familiar. Con motivo do aniversario, animámosvos a darlle un novo impulso ao Proxecto Talasonimia, que conta na actualidade con 77 entradas e 32 comentarios. A última incorporación foi o “Con das camas”. Xa dirán os expertos cal deles é, dos dous que aparecen na foto.

O repertorio inédito dos M.D.A.

Aínda que a moda do "politicamente correcto" tamén vai calando pouco a pouco nas letriñas do Entroido, as comparsas arousás teñen por tradición a crítica, de xeito explícito ou encuberto, á veciñanza. A gracia que demostren nesta arte determina o seu éxito entre o público. No repertorio 2010 dos M.D.A. hai dúas cancións que provocaron moitas risas e comentarios, e que non constan nas historias impresas. Agora xa podemos escoitar unha delas no Youtube.

Os cacharros dos polbos

Un cacharro roto e tirado nunha praia da Arousa

Entre os polbeiros de toda a vida, que herdaron dos máis vellos os coñecementos secretos sobre as covas e os recunchos marítimos nos que se agochan os polbos, non está ben visto o uso de cacharros na pesca. Estes artefactos, previamente afundidos cun peso de cemento ou pedra, funcionan como casas trampa para o polbos, moi amigos de introducirse en refuxios coma este, que lle dean abrigo. Logo, non hai máis que botar o cambelo cun cangrexo amarrado para facer que o cefalópodo saia da casa e pique. Seguindo a máxima de que 'onde houbo un polbo, hai outro', o nivel de capturas está garantido. O sistema é especialmente eficaz, mais non é considerado unha arte nobre polo seu potencial esquilmador.