- A illa nos mapas antigos: I, II, III (Susi Rial)
- Concello da Arousa (Sito Vázquez)
- O nome da Arousa (Ilha de Orjais)
- Arousa: a illa dá o nome á ría (Xoán Dopico, revista Dorna)
Buscar neste blog
9 de xul. de 2011
Iniciativa popular para mudar o nome do Concello
30 de maio de 2011
A asociación Dorna xa ten presidente provisional
31 de mar. de 2011
A asociación Dorna busca presidente
A constitución formal da xestora terá lugar o vindeiro mércores 6 de abril e a partir de entón, daranse os pasos necesarios para formar unha directiva nun período aproximado de tres meses. Allo ofreceu todo o seu apoio ao novo equipo e cualificou como “unha experiencia única e enriquecedora” a súa etapa de sete anos á fronte da entidade. Aínda que deixa a presidencia, Uxío Allo continuará vinculado activamente a Dorna, coa súa colaboración na Escola de Navegación Tradicional, unha das áreas máis importantes da asociación, xunto coas seccións de baloncesto e de música e danza.
27 de xan. de 2011
Unha pintada reivindicativa
17 de xan. de 2010
Quen paga as festas?
A xenerosidade da confraría é en realidade un lastre que carga directamente nos albaráns dos traballadores do mar e que dificilmente se podería aplicar noutras profesións. Alguén estaría disposto a destinar unha porcentaxe fixa da súa nómina ao divertimento colectivo?
6 de ago. de 2009
A condena de vixiar as praias
Cada ano, no verán, refórzase o sistema de vixilancia das praias para evitar o marisqueo furtivo. A confraría conta cun equipo de control, subvencionado parcialmente pola Xunta, que patrulla a liña de costa en motos e vehículos todo terreo. Con todo, o persoal é insuficiente para cubrir os numerosos areais da illa, tendo en conta a gran afluencia de turistas na época estival. Así, as mulleres que pertencen ao cabildo vense obrigadas a organizarse pola súa conta para protexer os seus recursos marisqueiros.
Todas as sequeiras arousás, sen excepción, túrnanse para vixiar a diario os bancos marisqueiros máis prezados, en longas xornadas non remuneradas. Por riba, ao carecer de autoridade oficial, de cando en vez teñen que enfrontarse verbalmente ás persoas que, aínda sendo sorprendidas apañando ameixas, non aceptan a prohibición de mariscar que rexe sobre as praias da Arousa.
A vixilancia das praias é unha condena que as mulleres aceptan con resignación e na que subxace unha compoñente machista. Estarían dispostos os rasteiros a botar o verán facendo gardas voluntarias?
Por outra banda, é preciso matizar que tamén existen dispositivos de control no mar, que se manteñen todo o ano as 24 horas do día. Neste caso, trátase dun traballo remunerado e o perfil do furtivo é un mariscador local.
7 de xul. de 2009
E agora aparece un ramo
5 de xul. de 2009
Activismo cidadán
25 de maio de 2009
De cando o pobo defendeu a xestión colectiva do marisqueo
No verán de 1931, uns veciños da Arousa solicitaron unha concesión administrativa para crear viveiros de marisco na zona de Riazón. A noticia correu de boca en boca: “queren mercar as praias, queren mercar as praias!”. O técnico que chegou á illa para analizar a calidade das augas mariñas foi recibido co repenicar das campás da igrexa e tivo que marchar sen facer o seu traballo, despois de calmar ao pobo que se opuña a tal concesión. Foi a mobilización popular a que impediu que os areais arousáns evolucionasen dun modelo de xestión colectiva do marisqueo a outro baseado en parques de cultivo particulares, coma o caso de Carril. No Entroido do ano seguinte, as comparsas fixeron escarnio da idea dos viveiros:
Homes sabios que queredes*
praias grandes po marisco
Ide a Muros e collede
a que?
a praia de San Francisco
A onde irán os lareiras
que será de todos nós
pois meteranse dentistas
e que?
Irán rastear a mós
Haberá un marqués no Bao
un bizconde da Sapeira
e un conde de Riazón
que máis?
E un duque dos Tarais
Hai miña rula arousana , garrida do corpo xentil
nunca me olvides miña queridiña que morro por ti
Darche quixera rapaza da i’alma todo o meu querer
entre as delicias das túas caricias sequiño morrer (retrouso)
16 de xan. de 2009
Veciños do Cabodeiro protestan polas expropiacións
18 de set. de 2008
Veciños das Laxes solidarízanse cunha conveciña en cadeira de rodas
Veciños e propietarios do terreo enfrontáronse ante as cámaras de "España Directo"
A veciña en cadeira de rodas sae da casa, unha vez que lle arranxan o camiño
Un grupo de veciños das Laxes reivindicou hoxe no concello, e ante as cámaras do programa televisivo España Directo, que se asfaltase o acceso á casa dunha veciña, que está en cadeira de rodas. Aínda que as autoridades municipais intentaron atender esta solicitude anteriormente, trátase dun camiño de servidume cuxos propietarios se opoñían ás obras. Finalmente, a presión cidadá e a atención mediática desencadearon o inmediato acondicionamento do terreo, ante o aplauso dos veciños e a ira dos propietarios.
Tanto no conflito da fonte do Charco como agora no conflito do camiño das Laxes, púxose de manifesto a solidez das redes de solidariedade veciñal na illa. A falta de asociacións de veciños, ás persoas que queren facer valer as súas reivindicacións non lles queda outra que chamar de porta en porta e organizar un acto de protesta colectiva no concello. Trátase dunha canle de participación informal, pero eficaz.
16 de set. de 2008
As protestas dos bateeiros radicalízanse
Numerosas persoas da illa achegáronse ata Vilanova, para apoiar os manifestantes
As accións dos piquetes radicalizáronse
A competencia entre as diversas agrupacións de mexilloeiros desplomou no último ano o prezo do molusco ata mínimos que chegaron aos 20 céntimos o quilo, unha tarifa insostible para un pequeno produtor. O descenso das vendas, debido á masiva entrada de mexillón foráneo, e o incremento do prezo do gasóleo, sementaron o resto das condicións para que o sector entrara en crise.
Neste contexto, unha representación maioritaria dos sector decidiu crear unha plataforma unitaria de comercialización do mexillón, “Pladimega”, para fortalecer o conxunto dos produtores, cun reparto equitativo das vendas por batea e uns prezos fixos. Pero non a todas as agrupacións lles pareceu boa a idea.
11 de ago. de 2008
Os veciños defenden un símbolo do Charco
20 de maio de 2008
Terra de doantes
A xenerosidade do pobo da illa á hora de doar sangue está recoñecida publicamente cun monolito situado no paseo marítimo do Chufre. Son moitos os veciños que acoden á unidade móbil do Centro de Transfusión de Galicia cando esta visita periodicamente territorio insular, así que a illa rexistra todos os anos as maiores taxas de doazón de Galicia . No ano 2007, quedou en segundo lugar, con 114 doazóns por cada mil habitantes.
28 de feb. de 2008
Arousa a debate
20 de feb. de 2008
Cada vez somos máis
16 de set. de 2007
Unha visión crítica da labor da prensa local
É certo que os rapaces perderon os nervios, que houbo insultos, empuxóns e que mesmo chegaron a proferir ameazas. Pero nunha situación de tanta dor e tensión e tratándose de rapaces novos, é ata certo punto comprensible e hai que entendelo como un acto de desafogo que xurdiu espontaneamente e que non ten por que ir a máis. É lamentable que os xornalistas non foran capaz de velo.
En ningún momento se tenta facer un achegamento comprensivo á situación que viviron uns rapaces que presenciaron a morte dun amigo nunhas tristísimas circunstancias. En toda a noticia, as declaracións que se destacan entre comiñas serven unicamente para incidir e recrearse na idea de "vinganza", chegando mesmo a interpretacións e xeneralizacións fóra de lugar como a que destacamos na imaxe:
Tampouco os tres implicados no acoitelamento se zafaron dos tópicos da prensa local. As vidas de dous deles descríbense cunhas interpretacións tendentes ao drama. Sobre o Cuco, o xornal recolle no titular, como dato básico, que andaba "con malas compañías". É para preguntarse que clase de compañías serían esas, ou incluso se non sería el a mala compañía.
Do Cuco destacan ademais que é de "familia humilde". De ningún dos rapaces se di algo semellante, ¿que considerarán estes xornalistas unha familia humilde?. Debemos deducir desta aclaración que o nivel económico da súa familia é moi inferior ao do resto dos seus veciños e condicionou a vida do rapaz de xeito irremediable?. Pola súa parte, Abraham é definido como un "rapaz sen oficio coñecido" (cantos rapaces de 18 anos hai sen oficio coñecido??), e segundo os xornalistas, cunha historia familiar "tamén triste" porque lle morreu o pai hai anos. A cantas persoas lles morreu o pai a unha idade nova?.
12 de ago. de 2006
Non imos quedar calados!
Saimos á rede en agosto de 2006, un mes marcado polos incendios que están a destruir os montes galegos, e que tamén afectaron á Arousa; e marcado polo boom inmobiliario que vive esta pequena vila mariñeira á que, finalmente, tamén chegou a especulación.
¡Non imos quedar calados ante as agresións!
10 de ago. de 2006
Carreirón, custodiado
8 de ago. de 2006
Os veciños mobilizáronse contra o lume
As campás da igrexa tocaron, un coche recorreu as rúas avisando que facían falta baldes e legoñas e os teléfonos móbiles non paraban de soar. A medida que se corría a voz, os veciños foron organizándose para facer fronte ó incendio como puideron. Os primeiros en chegar á zona da Area da Secada e do campo da Bouza tiveron que enfrentarse ó lume con ramas de eucaliptos. Logo o foco trasladouse a Testos, onde se organizou unha gran cadea humana para pasar baldes de auga. Outros cortaron as árbores próximas as casas, ou cavaban a terra para facer corta-fogos, ou desviaban o tráfico... ata os turistas se uniron á rede cidadá contra o lume.